EĞİTİM'DE YARATICILIK

Admin Mesaj Sayısı : 125 Kayıt tarihi : 27/03/08

Bir sabah Küçük çocuk okuldayken Öğretmeni seslenmiş:
- "Bugün resim yapacağız. "
Küçük çocuk çok sevinmiş. Resim yapmayı çok severmiş. Her türlü resim
yapabilirmiş:
Aslanlar, kaplanlar, tavuklar, inekler, trenler ve tekneler.
Mum boyalarını çıkarmış ve başlamış çizmeye ama öğretmeni:
- "Bekleyin! Daha başlamayın." diye bağırmış. Herkes hazırlanana
kadar beklemişler.
- "Şimdi Çiçek resmi yapacağız." demiş öğretmeni, Küçük çocuk
sevinmiş. Çiçek resmi yapmayı çok severmiş. Güzel güzel çiçekler yapmaya
başlamış. Pembe, portakal rengi ve mavi rengarenk çiçekler.

Ama öğretmeni
- "Bekleyin! Ben size nasıl yapacağınızı göstereceğim." demiş.
Tahtaya bir çiçek resmi çizmiş. Sapı yeşil, kendisi kırmızıymış.
- "İşte böyle. Tamam şimdi başlayabilirsiniz." demiş öğretmeni.
Küçük çocuk öğretmeninin çizdiği çiçeğe bakmış. Sonra da kendi çiçeğine.
Kendi çizdiği çiçeği daha fazla sevmiş. Ama bunu söylememiş. Kağıdın öteki
yüzünü çevirmiş ve öğretmeninkine benzer bir çiçek çizmiş. Yeşil saplı
kırmızı renkli bir çiçek. Başka bir gün küçük çocuk kapıyı kendi başına
açabilmeyi başardığında öğretmeni ;
- "Bugün hamur çalışacağız." demiş.

Küçük çocuk çok sevinmiş. Hamurla oynamayı çok severmiş. Hamurdan çeşitli
şeyler yapabilirmiş: Yılanlar, kardan adamlar, filler, fareler, arabalar,
kamyonetler ve hamurunu yoğurmaya başlamış.
Ama öğretmeni;
- "Bekleyin! Daha başlamayın." diye bağırmış ve herkes hazırlanana
kadar beklemişler.
- "Şimdi tabak yapacağız." demiş öğretmeni Küçük çocuk çok sevinmiş
Tabak yapmayı çok severmiş. Çeşitli boyalarda ve şekillerde tabaklar yapmaya
başlamış.
Ama öğretmeni;
- "Bekleyin!. Ben size nasıl yapılacağını göstereceğim." demiş ve
herkese derin bir tabak nasıl yapılır göstermiş.
- "İşte böyle. Tamam şimdi başlayabilirsiniz." demiş öğretmeni.

Küçük çocuk bir öğretmeninin yaptığı tabağa bakmış, bir de kendi yaptığı.
Kendi yaptığı tabağı daha çok beğenmiş. Ama bunu kimseye söylememiş. Hamurunu
tekrar top haline getirmiş ve öğretmeninkine benzer bir tabak yapmış. Bu
derin bir tabakmış. Çok geçmeden küçük çocuk beklemeyi öğrenmiş İzlemeyi de.
Öğretmeninkine benzer şeyler yapmayı da Çok geçmeden Kendine özgü şeyler
yaratamaz olmuş.

Daha sonra küçük çocuk ve ailesi başka bir şehirde yeni bir eve taşınmışlar.
Ve küçük çocuk başka bir okula gitmek zorunda kalmış.
Bu okul diğer okuldan daha da büyükmüş. Dışarıdan içeriye açılan bir kapısı
da yokmuş. Oldukça büyük basamaklardan çıkmak zorundaymış. Sınıfına ulaşmak
için bir de uzun bir koridordan yürümek zorundaymış.
Daha ilk gün Öğretmeni;
- "Bugün resim çizeceğiz." demiş.
Küçük çocuk çok sevinmiş. Öğretmeninin komut vermesini beklemiş. Ama öğretmen
hiçbir şey söylememiş, sadece sınıfın içinde, öğrencilerin arasında gezinmiş.
Küçük çocuğun yanına gelince,
- "Resim çizmek istemiyor musun?" diye sormuş
- "İstiyorum" demiş küçük çocuk
- "Ne çizeceğiz" diye sormuş küçük çocuk
Öğretmeni;
- "Buna sen karar vereceksin" demiş.
- "Nasıl çizeceğim?" diye sormuş küçük çocuk
- "Nasıl istersen öyle" demiş öğretmeni.
- "Hangi renkle boyayacağız?" diye sormuş küçük çocuk
- "Hangi renkle istersen onla" demiş öğretmeni
- "Eğer herkes aynı resmi çizerse, aynı renkle boyarsa kimin yaptığını
nasıl anlayabilirim?" demiş öğretmeni
- "Bilmiyorum!" demiş küçük çocuk.

Ve pembe, portakal rengi ve mavi çiçekler yapmaya başlamış. Yeni okulunu çok
sevmiş ön kapıdan sınıfa bir kapısı olmasa bile!